بررسی روش خروج جفت در سزارین و عوارض بعد زایمان

چکیده زمینه و هدف: با توجه به افزایش میزان سزارین و به دنبال آن افزایش میزان عفونت بعد از عمل و این فرضیه که جدا کردن جفت با دست، با میزان عفونت بیشتری در مقایسه با روش خروج خودبخودی جفت همراه است. هدف این مطالعه تعیین اثر روش خروج جفت در زمان زایمان سزارین بر روی خونریزی و تب بعد از عمل سزارین انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه 600 بیمار با حاملگی ترم در حین عمل سزارین به شکل تصادفی به دو گروه خروج جفت به روش خود بخودی (300 بیمار) و روش خروج جفت با دست (300 بیمار) تقسیم شدند. تمام اعمال سزارین توسط یک نفر انجام و بعد از خروج نوزاد و کلامپ بند ناف، یا جفت توسط جراح با دست خارج می‌شد و یا جراح همزمان با ماساژ دادن رحم و کشش ملایمی بر روی بند ناف خارج شده اجازه می‌داد که جفت خود بخود خارج می‌شد. میزان خونریزی حین عمل جراحی با جمع‌آوری و اندازه‌گیری خون ساکشن شده و توزین گازها و شان‌های شکمی‌ قبل و بعد از سزارین محاسبه می‌شد. هماتوکریت 24 و 48 ساعت بعد از عمل جراحی اندازه‌گیری شده و افت هماتوکریت بیشتر از 3% معنی‌دار تلقی می‌شد. درجه حرارت بدن بیماران در طول مدت بستری هر 4 ساعت به روش دهانی اندازه‌گیری و تشخیص آندومتریت بر اساس وجود دو نوبت تب بالای 38 درجه سانتیگراد و وجود تندرنس رحمی و تغییر در کیفیت و کمیت لوشیا داده می‌شد. نتایح به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 11 و آزمونهای تی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین سنی کل افراد بررسی شده 56/5 ± 56/24 سال بود. دو گروه، از نظر میزان افت هماتوکریت (بیش از 3%) قبل و بعد از عمل جراحی در 24 ساعت و 48 ساعت اول بررسی و مقایسه شدند که اختلاف بین دو گروه معنی‌دار بود (001/0p